Βρισκόμαστε στην εποχή του κορονοιού και η εβδομάδα ξεκίνησε για όλους μας με Δηλώσεις Μετακίνησης. Αυτό κι αν είναι ο ορισμός του πρωτόγνωρου! Τις τελευταίες ημέρες ζούμε μία κλιμάκωση σε όλα τα επίπεδα. Της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης και της επικοινωνίας, κι ας είναι εξ αποστάσεως. Πιθανά πρώτη φορά στη νεότερη ιστορία τόσοι πολλοί άνθρωποι συντονίζονται σε κάτι τόσο μεγάλο και ταυτόχρονα αόρατο.

Την ίδια στιγμή βιώνουμε την αγωνία και την αβεβαιότητα. Κυρίως επειδή αυτό που συμβαίνει είναι για πολλούς από εμάς αχαρτογράφητο έδαφος και μας λείπουν οι πληροφορίες. Δεν έχουμε με ποια παρόμοια εμπειρία του παρελθόντος μας να το συγκρίνουμε για να δούμε πως να λειτουργήσουμε σε αυτή την περίπτωση. Ακόμα περισσότερο, επειδή πρώτη φορά βιώνουμε κάτι τέτοιο, δεν γνωρίζουμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Αυτό από μόνο του διογκώνει την ανασφάλεια που πιθανά νιώθουμε.

Ως terra incognita, που είναι όλο αυτό που ζούμε, έχουμε δύο επιλογές:

α. να αποδεχτούμε ότι μεγάλο μέρος της σημερινής κατάστασης δεν μπορούμε να το ελέγξουμε. Και με αυτή την παραδοχή να πορευθούμε, ελέγχοντας μόνο ότι περνά από το δικό μας χέρι και κάνοντας το καλύτερο που μπορούμε τη δεδομένη χρονική στιγμή

β. να κάνουμε το αντίθετο του “α”

Βρισκόμαστε στην περίοδο που μένουμε στο σπίτι και ρίχνουμε τους ρυθμούς. Θέλοντας και μη, ελαχιστοποιούμε τις εξωτερικές μας δραστηριότητες και συμβαίνει το απίστευτο…έχουμε στη διάθεση μας χ-ρ-ό-ν-ο! Τον χρόνο που πάντα θέλαμε. Τώρα είναι η ώρα να θυμηθούμε ξανά όλες εκείνες οι μονίμως ανεκπλήρωτες λίστες με το τι θα κάναμε εάν τον είχαμε. Καλό είναι να θυμόμαστε, παρόλ’ αυτά, ότι και το να μην κάνουμε κάτι, είναι από μόνο του κάτι. Η σιωπή και η ακινησία έχουν τη δική τους οντότητα και είναι απαραίτητες για να βάζουμε τα πράγματα μέσα μας σε τάξη. Η περίοδος αυτή μπορεί να αποτελέσει μοναδική ευκαιρία για να επανασυνδεθούμε με τον εαυτό μας. Αλλά και με όλους εκείνους που για εμάς έχουν αξία. Αποδεχόμενοι ότι αυτή είναι η κατάσταση, την αξιοποιούμε με ένα τρόπο δημιουργικό. Ακόμα καλύτερα; Βλέπουμε τι έχει να μας μάθει.

Στη δεύτερη περίπτωση, αυτή της μη-αποδοχής του τι συμβαίνει, όλα γίνονται δύσκολα. Όσο κι αν αυτή η κατάσταση φέρνει τα πάνω κάτω όχι μόνο στην καθημερινότητά μας, αλλά στη ζωή μας ολόκληρη, μας καλεί να διαχειριστούμε διάφορες προκλήσεις. Επειδή δοκιμάζει τις αντοχές μας, δεν βοηθά το να πάμε κόντρα. Άλλωστε, το μόνο που μπορούμε να ελέγξουμε σε αυτή την κατάσταση είναι τη δική μας αντίδραση σε αυτή την κατάσταση. Μάλιστα τις περισσότερες φορές αυτό αποδεικνύεται υπεραρκετό.

Κλείνω το σημερινό Real Life Talk #2 με μία φράση που είναι πιο επίκαιρη από ποτέ:

Ό,τι κι αν περιέχει η παρούσα στιγμή, δέξου το σαν να το είχες επιλέξει. Δούλευε πάντα μαζί της, όχι εναντίον της. Κάνε τη φίλη και σύμμαχό σου, όχι εχθρό σου.

[Η δύναμη του τώρα, E. Tolle]

Στα σχόλια μπορείς να μοιραστείς πως εσύ βιώνεις τη φάση που διανύουμε.

Σε ευχαριστώ πολύ που ήσουν και σήμερα εδώ,